คำนำ
ข้าพเจ้าต้ังใจเขียนประวัติหลวงพ่อแช่ม วัดตาก้อง มานานแล้ว ถึงแก่ได้รวบรวมเอกสารหลักฐานต่าๆ เตรียมไว้ เวลาผ่านมาหลายปีก็ไม่มีเวลาจะเขียนได้ จนเอกสารหลักฐานต่างๆ สูญหายไปหมดสิ้น เหลือแต่ความทรงจำ ความรู้สึกก็เตือนให้อยากเขียนอยู่เสมอมา ข้าพเจ้าจึงได้ลงมือเขียนเมื่อวันที่ ๑๑ มิถุนายน ๒๕๑๐ พอเดือนกรกฎาคมปีน้ันก็เขียนจบ แล้วเก็บไว้อีกหลายปี
เมื่อมีเวลาลองอ่านทบทวนดู รู้สึกว่าเขียนย่อเกินไป ไหนๆจะเขียนก็ควรเขียนให้ละเอียดสักหน่อย ข้าพเจ้าจึงตัดสินใจเขียนใหม่อีกครั้งหนึ่ง เมื่อวันที่ ๑๗ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๑๖ เขียนบ้างหยุดบ้างจนจบเมื่อวันที่ ๑๗ มิถุนายน พ.ศ.๒๕๑๗ รวมใช้เวลาเขียน ๑ ปีเต็มพอดี จึงสำเร็จเป็นรูปเป็นเรื่องปรากฎอยู่นี้ นับว่าเรื่องหลวงพ่อแช่มนี้ใช้เวลาเขียนนานที่สุดเท่าที่เคยเขียนหนังสือมา
เรื่องที่ใช้เวลาเขียนนานเช่นนี้ จะดีหรือไม่ ขอท่านผู้อ่านได้โปรดพิจารณาวินิจฉันด้วยการติดตามอ่านให้จบก็แล้วกัน
อาจารย์กุหลาบ มัลลิกมาศ เคยพูดให้ข้าพเจ้าฟังว่า ชีวประวัติของบุคคลน้ันที่จริงก็ไม่ใช่ชีวิตอันแท้จริงของเจ้าของชีวประวัติ แต่เป็นชีวประวัติของบุคคลที่นักเขียนปรุงแต่งขึ้นใหม่ หนังสือสารคดีเชิงประวัติศาสตร์น้ัน คือภาพพจน์ที่นักประพันธ์พยายามวาดภาพเหมือนให้เราอ่าน ต่างคนต่างวาดรูปนั้นไม่เหมือนกันเลย เพียงแต่ละม้ายแม้นกันเท่าน้ัน เพราะคนเรามองอะไรไม่เหมือนกัน คำกล่าวนี้เห็นจะใช้ได้กับเรื่องนี้เป็นแน่นอน
เรื่องหลวงพ่อแชมนี้อาจไม่เหมือนหลวงพ่อแช่มตัวจริงเมื่อท่านมีชีวิตอยู่ เพราะช้าพเจ้ารู้จักหลวงพ่อแช่มไม่หมดทุกแง่ทุกมุม ข้าพเจ้่าขอรับสารภาพไว้ ณ ที่นี้
แต่ชีวิตหลวงพ่อแช่ม เป็นชีวิตที่แปลกประหลาด น่าศึกษา เหมือนนวนิยายเรื่องหนึ่งทีเดียว เว้นแต่ข้าพเจ้าจะไม่มีความสามารถที่จะบรรยายให้เห็นจริงได้ทั้งหมดเท่าน้ัน
เทพ สุนทรศารทูล
๑ พ.ค. ๒๕๑๙
แต่ชีวิตหลวงพ่อแช่ม เป็นชีวิตที่แปลกประหลาด น่าศึกษา เหมือนนวนิยายเรื่องหนึ่งทีเดียว เว้นแต่ข้าพเจ้าจะไม่มีความสามารถที่จะบรรยายให้เห็นจริงได้ทั้งหมดเท่าน้ัน
เทพ สุนทรศารทูล
๑ พ.ค. ๒๕๑๙
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น